Dzięki grupie WrocNet w dniach 1-2.09.2022 udało mi się załapać na konferencję DevConf.pl w Łodzi. Pierwsze starcie to dotarcie na czas na trasie Wrocław – Łódź. Opcji jest kilka: FlixBus, PKP albo własny samochód. Ta ostatnia jest dość nieekonomiczna biorąc pod uwagę cenę paliwa. Niestety opcji za wiele nie ma w rozsądnych godzinach – wygrał FlixBus ze względu na planowany dojazd na 8:50 (konferencja zaczynała się o 9:00) – mi udało się dotrzeć o 9:15 – akurat na pierwszą prezentacje Svena Petersa o tytule “The Effective Developer – Work Smarted, Not Harder”. Tematyką była efektywność pracy – można to podsumować prostym stwierdzeniem – nie należy pracować ciężko starając się zawsze szybko rozwiązać każde zadanie, tylko tak, żeby nie zaciągać nadmiernie długo technologicznego oraz usuwać prawdziwe przyczyny, a nie tylko poboczne objawy.
Następna prezentacja była poświęcona “Why GraphQL is Perfect for Microservices” podczas, której Roy Derks próbował przekonać słuchaczy do używania GraphQL. Biorąc pod uwagę moje praktyczne doświadczenia z GraphQL – zdecydowanie nie brałbym tego za prawdę objawioną. GraphQL ma swoje plusy, ale ma też swoje minusy. Doskonale uwypuklił to Spencer Schneidenbach pokazując zastosowania różnych API z punktu widzenia architektury, “The State of Modern APIs – Comparing GraphQL, REST, and gRPC”. Ze swojej strony dodam, że biblioteki wspierające GraphQL w .NET nie są obecnie dość dobrze udokumentowane i należy przyswoić sobie sporo wiedzy nim zacznie się z nich korzystać.
W wystąpieniu “Domain-Driven Refactoring” Jimmy Bogard pokazał jak refaktoryzować kod pod Domain Driven Design. Prezentacja była przeznaczona dla początkujących. Kolejnym wystąpieniem wkoło DDD było występienie Angelo Agatino Nicolosi pod tytułem “DDD as the Key to Enterprise Multicloud”. Przyznam szczerze, że nie bardzo dostrzegłem powiązanie między DDD a multicloudem. Kolejnym prelegentem, tym razem wartym uwagi, był Michał Łusiak z prezentacją “Predicting F1 Race Strategies Using ML.NET”. Michał w ciekawy sposób pokazał jak zbiera danych i buduje modele danych próbując przewidzieć strategie wymiany opon w wyścigach F1. Mam nadzieję, że w toku dalszych prac, Michałowi uda się uzyskać oczekiwany efekt.
W drugim dniu Piotr Łój zaczął od prezentacji “Can Virtual Reality Change the Real World?”. Po samym tytule, spodziewałem się nudnej prezentacji o VR, ale to co pokazał Piotr to prawdziwa petarda – w skrócie – wykorzystują VR, żeby spełniać marzenia ludzi, którzy mają fizyczne ograniczenia nie pozwalające im na wykonanie pewnych czynności, a także w terapii. Możecie poczytać więcej na temat jego działalności stronie na patronite. Jest to jedyna prezentacja, która miała owacje na stojąco od całej sali!
Timothy Mamo w wystąpieniu zatytułowanym “Your Infrastructure Needs to D.I.E.” opisał infrastrukturę jako rozproszoną, niezmienną i efemeryczną (Distibured, Immutable, Ephemeral). Oznacza to, że zawsze możemy łatwo ją odbudować ze skryptów. Ważnym aspektem wystąpienia był upgrade wersji na przykładzie kubernetesa – żeby zaktualizować jego wersję, nie podbijamy wersji w istniejącym klastrze, tylko stawiamy nowy, migrujemy na nowe środowisko i jak mamy pewność, że wszystko działa to dopiero “zabijamy” stare.
“The Resurgence of Infrastructure as Code” Paula Stacka była poświęcona produktowi firmy, dla której pracuje – Pulumi. Paul pokazał jak za pomocą ich narzędzia można tworzyć skrypty IaC w dowolnym języku programowania i dokonać transformaty do YAML’a. Temat warty głębszej eksploracji.
W prezentacji “Building a Software Company From The Ground Up – Facts, Myths, and Everything In Between” Spencer Schneidenbach opowiedział o tym jak stworzył swoją małą firmę konsultingową – o sukcesach, trudnościach, błędach i narzędziach używanych w procesie budowania własnej firmy.
Jimmy Bogard opowiadał o zastosowaniu wzorca saga w mikroserwisach w prezentacji “Consistency and Agreements in Microservices”.
W prezentacji “No Data or Ambiguous Requirements? – BDD Can Save Your Project and Your Sanity” zaprezentował dość ciekawe podejście do testowania oprogramowania. Pierwszy raz spotkałem się z podejściem rezygnacji z testów jednostkowych na korzyść BDD i “przyklejenie” ich do kodu. Do tej pory zawsze były to testy E2E i osobiście sam nie poszedłbym tą drogą. Ponadto sam sposób prezentacji – bujanie się przed mikrofonem, który był w stałej pozycji nie sprzyjał odbiorowi (czasem mikrofon nie zbierał dźwięku).
W ostatniej prezentacji konferencji, Rachel Appel zatytułowanej “What Sorcery is This? How Software Uses Dark Patterns to Manipulate Users” opowiadała o różnych trikach w oprogramowaniu, żeby coś kupić, wydać więcej pieniędzy lub znacząco utrudnić możliwość rezygnacji z subskrypcji.
Wystąpień było dużo więcej – przez większość czasu były to 4 równoległe ścieżki i czasem ciężko było wybrać. Niestety jak się dowiedziałem konferencja nie była nagrywana i tu jest moje duże rozczarowanie – liczyłem, że uda mi się pokazać kilka fragmentów kolegom z zespołu.